Türkiye’de Öğretilen Homofobi Olmasa Daha Fazla İsim Açılacak Da!
Uzun zamandır yazmamışım. Dedim ki kalk Emir, şu ne zamandır gözlemlediğin ve rahatsızlık duyduğun ‘öğretilen homofobi’ hakkında yaz.
Sıkıldım çünkü, içim şişti benim, bayıldım. Dünyada olduğu gibi Türkiye’de de cinsel kimliklerini saklayan ünlü isimler, sosyal medya fenomenleri, bloggerlar mevcut. Kimsenin cinsel kimliğinin peşine düşmüyorum pek tabii. Ama gözyaşlarım eşliğinde de duyar kasarak; Kim nasıl mutluysa öyle yaşasın da demiyorum, demem! Hayır yahu, neden kim nasıl mutluysa öyle yaşasın ki? Yani yaşasın tamam, ama genç LGBT’lere de örnek olabilecek, ilham olacak ve umut verecek birileri de artık çıksın dimi? Çıkmasın mı? Hala mı yok? Ah.
Ama olsa ya? Yani İntizar’ı tüm Türkiye konuştu da ne oldu? Silinip gitti mi? Mabel Matiz Türkiye’yi terk etmek zorunda kalıp şimdi Amsterdam’da falan mı çalışıyor? Şu yüzyıllardır peşimizden gölge gibi gelen homofobiden sıtkım sıyrıldı benim, sürekli konuştuğumuz, konuştukça ona can verdiğimiz homofobiden bahsediyorum. Homofobik olmayan insanlar için bile homofobik diyoruz. Homofobinin olmadığı her yere onu sokuyoruz mesela. Homofobiyi bilmeyen herkese homofobiyi anlatıyoruz! Neredeyse şey diyeceğiz;
”Bak homofobi budur, böyle olur, homofobik olanlar bunu yapar.”
Ya bize ne ki?! Homofobi öldü öldü. Bırakalım artık bu yıl onu hakettiği yere, seneleeeer öncesine.
17 yaşında liseli bir kardeşe sahip olduğumdan mütevellit, o kadar güçlü ve kuir bir gençlik geliyor ki, vallahi tozu dumana katarlar benden söylemesi. Bu her okul, her semt, her il ve ilçe için pek tabii de geçerli değil. Fakat bundan belki bir 10 sene sonra bile işler fazlasıyla değişecek. Artık okullarda veya başka yerlerde o adını anmak istemediğim şey asla olmayacak. Çünkü gençler bilinçli, okuyorlar, araştırıyorlar ve en müthiş olanı ise SAYGI DUYMAYI öğreniyorlar. Biz eğer onların önüne engel koyup: ”Yok yok homofobi de homofobi demez isek!” Bakın ciddi ciddi bunun üstesinden gelebileceğiz.
İçerisinde bir gram korku olmayan LGBTleri, ünlü LGBT’leri bile korkutan da biziz aslında. Homofobiyi bu kadar dilimize pelesenk etmek yerine, her yerde manasızca bundan dolayı tir tir titremek yerine, LGBT’yi anlatsak ya? Fena olmaz mı?
Yani kısaca;
Ne yapalım yani, sevmeyelim de taşa mı dönelim?