1 Mayıs’ta Erkek Erkeğe Neden Öpüştük?

Çünkü öpüşmek hayatı(mı)n bir parçası…

Aslında bu konuya hiç değinmeyecektim. Yani 1 Mayıs etkinliğinde erkek erkeğe öpüşmeme… Bir yazar Ankara’daki 1 Mayıs’ta lezbiyenlerin öpüşmesini konu edinmiş. Denizli ve Ankara dışında 1 Mayıs etkinliğinde başka eşcinsel öpüşme oldu mu bilmiyorum. Ben kendi öpüşmeme bir açıklama getirmek istiyorum. Benimki, veya öpüştüğüm arkadaşımla gerçekleştirdiğimiz eylem, eşcinsel bir öpüşme değildi. Çünkü arkadaşım eşcinsel değil. Bana aylar önce Denizli’de eşcinseller olarak 1 Mayıs yürüyüşüne katılırsak, bana öpüşme sözü vermiş ve ben bunu unutmuş gitmişim bile. Eşcinsellere destek amaçlı bize katıldı ve bana sözünü hatırlattı. Ben de tamam dedim ve öpüştük. Yani bu kadar basit. Ama eşcinsel eşcinsele öpüşmekten çok daha anlamlı ve çok önemli de. Çünkü heteroseksist bir toplumda, ahlakçı bir toplumda, eşcinsellerin lanetlendiği ve en ötekileştirildiği toplumda, heteroseksüellerin eşcinsellere destek çıkması, tıpkı bizim oluşumda olduğu gibi, bir heteroseksüelin 1 Mayıs’ta eşcinsellere destek amaçlı bir eşcinseli dudaklarından öpmesi çok önemli, çok anlamlı, çok takdir edilesidir. Heteroseksist dünyanın bakış açısını çürüten bir devrim niteliğindedir. Çünkü, eşcinsellerin bile açık olmaya cesaret edemediği bir dönemde, konumunu ve çevresini karşısına alarak yapılmış çok cesurca bir şeydir arkadaşımın benimle yaptığı öpüşme eylemi.

Tepki aldık mı; ne alanda, ne de sonrasında tebrikten başka en olumsuz bir tepki almadık. Sadece nasıl yapabildiğimiz konuşuldu. Yapılamayacak bir şey mi? Öpüşmek sağlıklı bir eylemdir. Ve biz sağlıksız bakış açısını çürütmek amacıyla öpüştük. Çünkü öpüşmenin hiç kimseye zararı yoktur faydadan başka. İnsanlar da içinden geliyorsa, kim ile, yani hangi cinsler arasında olduğuna bakmadan, öpüşebilir, öpüşebilmeli. Halledilmesi gereken sorun öpüşmek değil, öpüşme karşıtlığı, eşcinsel karşıtlığıdır; evet bu, yani öpüşme karşıtlığı, eşcinsel karşıtlığı bir sorundur, ahlakçı bir sorundur halledilmesi gereken…

Öpüşürken tedirgin oldum mu, korkum var mıydı? İnsanın eşcinselliğiyle barışık olmasıyla cesareti de paralel oluyor; yani ben eşcinselliği çok doğal bulduğum için, fiziksel olarak direkt bir saldırıyla karşılaşmadığım sürece, bu anlamda bir korkum da olmuyor. Çünkü ben eşcinsel olduğumu bile o anda düşünmüyorum ki. İnsan yapısında olan bir şeyi niye hatırlayıp dursun ki kendi kendine. Ve ben o an öpüşürken, ben eşcinselim, dikkatli olmalıyım diye aklımın ucundan bile geçmedi. Karşı taraftan teklif geldi, ben de çok doğal bir şekilde öpüştüm. Demek ki doğal bir şeymiş ki, kimse tepki göstermedi. Artık korkularımızın büyük çoğunluğunun da kendi içimizde olabileceğini düşünelim. Tanıdıklarım arasında ilgiyle karşılanacağını biliyordum ama benim için çok sıradandı. Çünkü benim sevişmemin içinde öpüşme de var. Toplum ahlaksız buluyor diye, benim de bu konuda tedirgin mi olmam gerekiyor…?