Ailesi Tarafından İstismar Edilen Gay Çocuğu, Gay Bir Çift Evlat Edindi!

“Beni onların sevgisinin gücü kurtardı!”

Sam Blaylock’un ağzından, mücadelelerle dolu hayatını okumaya hazır mısınız? Selpaklar yanınızda hazır bulunsun, bizden söylemesi.

“Ben, Portland, Oregon’dan Sam Blaylock’um.

Annem istemsizce hamile kaldı ve sonra hem annem hem de babam beni aldırmaya karar verdi. Neyse ki kürtaj başarısız oldu. Ancak bu, iki ay erken doğmama sebep oldu.

Babam anneme karşı aşırı derecede istismarcıydı ve ben doğduğumda işler daha da kötüye gitti.

Yaklaşık dört yaşındayken, ailem boşanmaya karar verdi ve annem babamın bütün o kötü huylarını bilmesine rağmen beni babama verdi. Babam ve ben Virginia’ya taşındık ve altı ay içinde beni, doğduğu ve büyüdüğü Pakistan’a götürmeye karar verdi. Daha sonra üvey annemle evlendiler.

Bir çocuğun asla görmemesi gereken şeyler gördüm ve yaşadım. Yaşadığım istismar öğretmenim tarafından dahil uygulanıyordu. İslami gerekliliklere uygun yaşamaya zorlandım.

Bununla birlikte, üvey annemle birlikte bir bağ oluşturup birbirimize sığındık. 

Yaşadığım ailem çok kontrolcüydü ve benim öz annem hakkında bir şey öğrenmek ya da onunla telefonda konuşma hakkım bile yoktu. Hatta bir seferinde annemin fotoğraflarını buldum ve onun kim olduğunu sorduğum için dövüldüm.

Bir süre sonra annemle konuşmama izin verdiler ve beni ziyarete geldi. Benazir Butto’nun yakınlarda meydana gelen suikasttan bu yana iyi olduğumdan emin olmak istedi.

Birleşik Devletler vatandaşı olarak, her zaman ülkeme geri dönebilmeliydim, ancak babam bunun olmayacağından emin oldu. Altı yıllık cehennemden ve babamın üvey annemi aldatmasınsan sonra, üvey annemi de alıp Birleşik Devletler Virginia’ya geri döndüm.

Babam feminen olduğum için bana zorbalık ederdi. Okulda çok fazla ırkçılık yaşadım.

Çok yalnız hissettim.

Bu yaklaşık 12 yaşıma gelene kadar devam etti. Bir apartman dairesinde yaşadık ve burada da istismar devam etti. Ben bir genç oluyordum ve daha “kadınsı” özellikler göstermeye başlamıştım.

Bir gün, annem bana doğum günüm için bir iPad göndermeye karar verdi ve bundan dolayı tek bir cihaz nedeniyle hayatım değişti. Annemle babamdan gizli her gün sohbet etmeye başladım ve hayatımın izole varlığım dışında keşfetmeye başladım. Babamın yaptığı hiçbir şeyin normal olmadığını anlamaya başladım.

Cinselliğimi ve kim olduğumu keşfetmeye başladım.

Ancak babam iPad’imi buldu ve annemle konuştuğumu ve benim “gay gibi gözüken” birçok YouTube kullanıcısını izlediğimi öğrendi.

Annemi araması için babamı zorladım ve artık onunla yaşamak istemediğimi söylemiştim. Babama polisleri arayacağımı söyledim ve o öz annemi çağırdı. Biyolojik büyükbabam bana Virginia’dan binip Oregon’a geri dönmem için bir bilet ayarladı, böylece annemle yaşayabilecektim.

Bir çeşit özgürlük hissettim.

Bebekken yaşadığım büyükannemin evine Oregon’a geldim. Hayatın, sonunda daha iyi olacağını düşündüm ve annemin zihinsel hastalığı daha da kötüleşene kadar bir süre için mutluydum.

Annem duygusal ve zihinsel olarak beni kötüye kullandı ve neredeyse doğduğum için bile beni suçlayacaktı.

Sürekli tartıştık ve ailenin geri kalanı onun ağır zihinsel hasta olduğunu ve bana bakamadığını biliyordu, ancak onların tek söylediği de “O annen”di.

İşler o kadar kötüye gitti ki, bir gece kendime zarar vermeye başladım.

Bütün kolumu kestim ve o geceden çok fazla bir şey hatırlamıyorum.

Bir ambulans geldi ve utanmış hissettim. Ulusal Güvenlik resmi olarak bu işe karıştı. Annemle olan ilişkimde yardımcı olmak için her şeyi denediler ancak annem pek istekli değildi.

Annemle birlikte yaşadığım son gece, beni bir bıçakla kovaladı ve polisleri veya terapistimi aramak istemiyordum. Ancak daha fazla dayanamadım çünkü öz annem bıçağı bana doğru sallarken beni kesmişti.

Ertesi gün Ulusal Güvenlik, ailemle yaşamamın benim için sağlıklı olmadığını kararını aldı ve beni bir aileye evlatlık verdi. Geçici mi kalıcı mı olduğunu bilmiyordum. Tek bildiğim “güvenli” olacağıydı.

Ancak kendisine alışmaya başladığım ve bağ kurduğumuzu düşündüğüm üvey abimle aynı odada kalıyorduk ve o resmen benim üzerime atlıyordu. Bir keresinde bana tecavüz etmeye ve bana oral yaptırmaya çalıştı. Tabi ki istemiyordum. 

Ben 13’tüm, o ise 14. Fiziksel olarak benden daha kuvvetliydi, beni boğdu. Eğer bunu birilerine anlatırsam koruyucu aile ile daha uzun yaşamam gerekeceğini söyledi, inandım.

Bakıcı aileden nefret ettim ve sadece oradan kurtulmak istedim.

Dedelerimle birlikte yaşamak istedim ve onlarla yaşamaya başladım. Beni gerçekten sevdiler. 

O dönemde resmi olarak eşcinsel olduğumu keşfettim. İşte o zaman kendini suçlama geldi. Evdeki olayın benim hatam olduğunu düşündüm ve belki de eşcinsel olduğumu fark etmem için bir sebep oldu.

Açılmak bir seçenek değildi, çünkü bütün ailem sıkı Müslümanlardı ve beni reddedeceklerini biliyordum.

Aileme eşcinsel olduğum ipuçları vermeye çalıştım ve onaylamayacaklarına dair ipucu bırakmaya devam ediyorlardı. Bağırılmadan bir kolye takmama bile izin verilmedi.

Kar amacı gütmeyen bir LGBT organizasyonu için çalışan Jefferson adında biriyle tanıştım.

Bana gerçekten güvenli bir ortam bulmak istediğini ve arkadaşlarının evlendiğini ve onlarla konuşacağını söyledi.

Bir gün, yarın için plan yapmamamı söyleyen bir mesaj attı. Ertesi gün beni aldığında arabada giderken arkadaşlarıyla (şu anki babalarım) tanışacağımı söyledi.

ARTIK GAY BABALARIM VARDI!

Evlerine girdiğimde, bunca zaman orada olmam gerektiği hissettim. Onlar da aynı hissettiler.

Koşulsuz sevgi ve aile gibi daha önce hiç yaşamadığım duyguları yaşamaya başlamıştım.

Benim gay babalarım şimdiye kadar başıma gelen en iyi şeyler. Kötüye kullanılmadığında ailenin ne kadar önemli olduğunu fark ettim.

Ayrıca, ailenin her zaman kanla ilgili olmadığını da öğrendim. İlişkimizi bu kadar sağlıklı yapan şey iletişimin gücüdür.