Bu Eşcinsel Çift, Eşcinselliğin Yasallaştırılmasının Öncesinden Beri Birlikte!

Aids krizinden, eşit evliliklere kadar; 78 yaşındaki Percy Steven ve 89 yaşındaki Roger Lockyer, hepsini bir aradayken gördüler.

Percy: 

“Şubat 1966 sonlarında ortak bir arkadaşımızın ev sahipliği yaptığı bir Pazar günkü öğle yemeğinde tanıştık. O dönemde Roger üniversite öğretim görevlisi iken ben bir aktördüm; her ikisi de hoşgörülü meslekler. Seçkin bir müzik eleştirmeni olan Roger’ın bir arkadaşı, Roger’la birlikte olabileceğimi düşündü. Fakat ilk görüşte sevgi değildi, en azından benim tarafımda değildi. Ancak Roger en başından beri hayatını birlikte geçireceğim kişi olduğumu biliyordu. Mutsuz bir meseleyi atlatıyordum ve yeni bir meseleyle ilgilenmek istemiyordum. Aslında, Güney Afrika’ya geri dönmeyi düşünüyordum.

Bununla birlikte, Roger’ın ısrarı kademeli olarak zihnimi değiştirdi ve beni ikna etmeden önce, ideal bir şekilde kendine uygun olduğumu ve aslında onun aradığı kişi olduğumu anlamam uzun sürmedi. Güney Afrika’ya geri dönmeme kararı aldım ve ev kurmadan önce gittikçe artan sıklıkta birbirimizi gördük. Roger, ilk ve tek önemli eşcinsel ortağımdı. Her ne kadar arada bir sorun yaşamış olsak da, genel olarak 51 mutlu yıl boyunca birlikte olduk.”

Roger:

“Percy’nin bedei gerçekten bıraktığı kötü bir yamamız vardı ve bu yıkıcıydı. Ancak neyse ki birkaç hafta kaldı ve daha sonra gitmemeye karar verdi. O geri döndü ve bundan sonrası basit ve harikaydı.”

Percy:

“Birlikte yaşamaya başladığımızda, iki erkeğin ev paylaşması konusunda herhangi bir yasal itiraz yoktu, ancak aralarındaki cinsel ilişkiler yasaktı ve cezai bir suç teşkil ediyordu. 1967 yılına gelindiğinde, parlamentoda kanunlar değişti ve 21 yaş üzerindeki iki erkeğin cinsel ilişkide bulunmasına izin verildi.”

Roger:

“Percy ve ben, ilişkilerimizin heteroseksüel komşularımız tarafından ne kadar normal karşılandığı ile ilgili şaşkınlık içindeydik. Açıkça bir şey olduğumuzu biliyorlardı, ancak yasadışı olduğu için asla konuşulmadı. Yasal hale geldikten sonra bile, pek konuşulmadı. Ben büyürken eşcinsellik etkili bir tabu konusu oldu. Bunu ailemle hiç görüşmedim ve bahsettiğim şeyin farkında olacaklarını sanmıyorum. Percy aynıydı; Güney Afrika’daydı ve annesine ve babasına bundan hiç bahsetmedi.

Benim gibi o da onun cinsel yaşamının kendisi için olduğunu biliyordu, başkaları için değil. Percy’yle tanışmadan önce Londra’da yaşıyordum, birçok gay kulübü ve pub vardı. Kontrol etmeniz gereken ilk şey çıktı, böylece bir polis baskını yaparsanız nasıl çıkacağınızı bilirsiniz. Geriye dönüp baktığımızda, bir bakıma oldukça heyecan vericiydik: polisten kaçmak ve kanunları çiğnemek. Oldukça keyif aldım, hayata bir tür lezzet kattı, ancak öte yandan bu sebeple hapise atılan iki kişi tanıyorum.”

Percy:

“Yasaların İngiltere’de olduğu gibi olan Güney Afrika’da büyüdüm. Aktif bir eşcinsel hayat yaşadım, ancak her zaman polise göz kulak oldum ve Roger İngiltere’de de aynı şeyi yaptı. Bu tabu konunun gün ışığına çıkarılana ya da halkın tutumlarının değişmeye başlayana kadar biz hiç kimseye hiç inanmadık.

1967 öncesinde gay bir yaşam tarzı yaşamak kolay değildi, fakat biz sosyalleşmek için kullandığımız pek çok eşcinsel arkadaşımız vardı ve gay dostu barlar, barlar ve kahvehanelerin yeraltı ağından yararlandık. Ayrıca, ilişkimizin tam olarak ne olduğunu bilen birçok heteroseksüel arkadaşımız vardı, ancak kanun değişene kadar bunu açıkça kabul edemiyorduk.”

Roger:

“1980’lerde Aids krizi gerçekten zor bir dönemdi, ancak şans eseri Percy ve ben bunu yaşamadık. Bir zamanlar, bildiğimiz insanlar sinekler gibi düşüyordu. Sabah kalktığınızda arkadaşlarınızdan hangisinin son 24 saat içinde öldüğünü merak ediyorduk. Bu muhtemelen yaşadığımız en kötü dönemdi ve insanların tutumlarını değiştirdi. İnsanlar gittikçe daha gay dostu hale gelmişlerdi ve daha sonra bu durum doğrudan doğruya değişti. Eşcinsel davayı büyük ölçüde geri getirdi.

AIDS olmasaydı, eşcinsel evlilik daha erken gelebilirdi, ancak ilk tanıştığımızda herhangi bir eşcinsel ilişki biçiminin devlet tarafından kabul edileceğine asla inanmadık.”

Percy:

“Yasa veya yalancı ve homofobiklerden herhangi bir zorlukla karşılaşmamaktan şanslıydık, ancak tabii ki Londra, gay bir insan olarak yaşamak için daha kolay bir yerdi ve kesinlikle kırsal kesimde, aşırı takdir yetkisi günün emrini sürdürdü. Blair hükümetinin sivil ortaklıklar başlattığı 2005 yılına kadar bu durum gerçekten değişmeye başladı.

Londra’da ilk bizdik ve ülkedeki birinci genel olarak sivil ortaklar olmaktayız. Sekiz yıl sonra, eşcinsel evlilik Mart 2013’te yasalaştırıldıktan sonra sivil ortaklığımızı evliliğe dönüştürdük.”

Roger:

“Tony Blair sivil ortaklıkları başlattığında hayretler içerisine girdik, ama o yaptığı an gönüllü olduk. İlişkimizin başkalarınınki kadar iyi olduğu fark edildi. Uzun ve mutlu bir ilişki içerisinde kalmak için en iyi yol, uzun ve mutlu bir ilişki içinde kalmaktır!”