72. The Handmaiden (Park Chan-wook, 2016) "Park Chan-wook, son yılların en iddialı kuir yapımlarından birine imza atmış olabilir. The Handmaiden, Victoria dönemindeki İngiltere'yi neredeyse kusursuz bir şekilde işliyor ve Japonya işgali altındaki Kore'nin durumunu ortaya koyuyor. Kim Min-hee ve Kim Tae-ri ise 'efendi' Lady Hideko ile kölesi Sook-hee arasındaki çarpık, bir garip ilişkiyi bizlere oldukça …
IndieWire’nin ‘Son 10 Yılın En İyi Filmleri’ Listesinde Zirve LGBT Filmlerin!
72. The Handmaiden (Park Chan-wook, 2016)
“Park Chan-wook, son yılların en iddialı kuir yapımlarından birine imza atmış olabilir. The Handmaiden, Victoria dönemindeki İngiltere’yi neredeyse kusursuz bir şekilde işliyor ve Japonya işgali altındaki Kore’nin durumunu ortaya koyuyor.
Kim Min-hee ve Kim Tae-ri ise ‘efendi’ Lady Hideko ile kölesi Sook-hee arasındaki çarpık, bir garip ilişkiyi bizlere oldukça yoğun bir şekilde sunuyor.”
70. Pariah (Dee Rees, 2011)
“Alike’nin peşine takılan Pariah ve bastırılmış bir cinselliğin hikayesi, kuirliğe bir yolculuk… Bu filmi daha güzel anlatamayız sanırım. Alike’nin nasıl açıldığına ve kimliğine nasıl kavuştuğuna tanıklık ederken Pariah’ın kendine olan güvenini ve ileri görüşlülüğünü örnek alıyoruz.”
57. Tangerine (Sean Baker, 2015)
“İki trans kızın hayatını anlatan Tangerine, Sean Baker’ın en başarılı işlerinden biri olabilir. Baker ayrıca trans roller için gerçekten trans oyuncular ile çalışarak takdirimizi ayrıca kazanıyor. Mya Taylor ve Kitana Kiki Rodriquez, eşsiz performansları ile filmi sadece LGBT için değil herkes tarafından izlenebilir kılıyor.”
18. Call Me by Your Name (Luca Guadagnino, 2017)
“Luca Guadagnino bu film ile mucizevi bir iş gerçekleştirdi. Call Me by Your Name sadece bir gencin ilk yaz aşkını anlatmıyor, aynı zamanda oğlunun ilk kalp kırıklığına en yakından tanıklık eden bir babayı da karşımıza koyuyor.
Bu film çağının Brokeback Mountain’i ve adını yıllarca unutamayacağız. Son 10 yıl belki de ağırlıklı olarak gereksiz komedi ile geçti, fakat Call Me by Your Name bize kendimizi tekrar seksi hissettirdi. Ayrıca Timothée Chalamet ve Armie Hammer, bazen sessizliğin herşeyden daha iyi olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.”
1. Moonlight (Barry Jenkins, 2016)
“Moonlight, gerçek bir drama. Genç, siyahi bir erkeğin (Chrion) yıllar boyunca karşılaştığı zorlukları ve bir yandan keşfetmeye çalıştığı cinsel kimliğini bütün çıplaklığıyla ortaya koyuyor. Filmin hikayesi, akışı ve senaryosu bir yana, sinematografik öğeler de verilmek istenen hissi ve duyguyu dolu dolu aktarıyor.