35 Yıldır Görmediği Babasını Buldu, Onun da Gay Olduğunu Öğrendi

Darren English’in hikayesi kesinlikle okumaya değecek cinsten. 

“1982, Glasgow. Annem beni dünyaya getirdiğinde 17 yaşındaymış. Babam da öyle.”

Aile hayatının tadını bir sene çıkarabilen Darren, sonrasında annesi ile Londra’ya taşınmak zorunda kalıyor ve annesi kardeşine hamile kalıyor.

“Bütün bunları yaşarken bir yandan uyuşturucu ve alkol bağımlılığı ile mücadele ediyordu. Bu ister istemez beni de kardeşimi de etkiliyordu.”

“Bir noktadan sonra başarısız olduğuna karar verildi ve kardeşim ile bakım evine alındık. Tüm bunlar doğduktan sonraki üç sene içinde yaşandı.”

“Özellikle iki çocuk olduğumuz için bizi evlat edinmek isteyen bir aile bulmak zor oluyordu. Sosyal hizmetler bizi ayırmaya karar verdi fakat çok şükür biz birbirimizden kopmadık.”

“Bu esnada annem kız kardeşime hamile kaldı. Arada bizle buluşuyor ve görüşüyordu, bir gün bir buluşmada bu seferki görüşmenin sonuncusu olduğunu söyledi. Bir saat kadar beraber oynadık ve fotoğraf çektirdik.”

Annesini bir daha göremeyecek olmayı anlamakta güçlük çektiğini belirten Darren gözyaşlarını ve üzüntüsünü dünmüş gibi hatırladığını dile getiriyor.

“Farklı evlerde farklı ailelerde yaşadık. Kimisi iyi kimisi kötüydü. Muhtemelen beş senede yüz eve gitmişizdir.”

“Bir gün bizi evine almayı düşünen bir aile olduğunu duyduk. Açıkçası o zamanlar bu pek bir anlam ifade etmiyordu çünkü her haftayı farklı bir evde geçirmeye alışınca bu evi de diğerleri gibi bir yermiş gibi düşünüyorduk.”

“Yavaş yavaş tanıştık, yanlarına taşındık, ve bir aile olduk.”

“Çok kolay olduğunu söyleyemeceğim ama ellerinden gelenin en iyisini yaptıklarını biliyorum. Annemiz, babamız, aklımızdan bir an olsun çıkmadılar. Hayat bize ikinci bir şans tanımıştı. Her şey ‘normal’e dönüyordu.”

“Ta ki büyüdükçe diğerlerinden bazı konularda farklı olduğumu anlayana kadar. Her zaman etrafına çaresizlik içinde uyum sağlamak isteyen çocuk olmuştum. Kız arkadaşlarım olmuştu, farklı gruplara katılıp hobiler edinmiştim. Fakat yavaş yavaş farkediyordum ki asla olduğum kişi gibi olmamıştım.”

Darren, uyum sağlamaya çalışsa da zorbalıktan kaçamadığının altını çiziyor.

“Sanırım diğer çocuklar gay olduğumu biliyordu. Tiyatro, şarkı, dans, hareketlerim sanırım benim farkındalığımın dışında bir şeyler anlatıyordu. Bu üniversiteye kadar böyle devam etti. Orada ise bir drag queen ile tanıştım. Bir anda harika bir arkadaşlık kurduk ve beni farklı bir çevre ile tanıştırdı.”

“İşte bunlar benim insanlarım diye düşünmüştüm. İyice isyankar ve zamanla daha da dikkat çeken kıyafetler giyen biri oldum.”

“Bir kaç vodkadan sonra ailemi karşıma alıp olanı biteni anlatmaya karar verdim. ‘Size bir şey söylemem gerek’ diye lafa girdiğimde ise annemin ‘Tanrım, kim hamile?’ diye sorduğu anı hala unutamam.”

“Bu tepkiden sonra sinirlerim bozuldu ve gülmeye başladım. Bir yandan da ağlıyordum, garip bir andı. Gay olduğumu söylediğimde ‘Biliyorduk zaten, senin söylemen için bekliyorduk.’ dediler. Bu her şeyi daha kolay kıldı.”

“Bir akşam civardaki bir telefon kulübesini kullanmam gerekti. Eski okulumdan bir grup ile karşılaştık. Bana sağlam bir sopa attılar ve kafamda izi hala duran bir yarık hediye ettiler. Ama bu olay beni gram etkilemedi. Değişmedim, delirmedim, fakat herkes neyin ne olduğunu biliyordu. Zorbalığın nereye varabileceğini gördüler. O günden sonra bu hareketler ile karşılaşmadım.”

“Üniversitede çalışmaya başladım ve dört başka gay arkadaşım ile aynı eve taşındım. Sürekli alem yapıyorduk, keyfim yerindeydi. Bir yerden sonra sevgilim ile Londra’nın dışına yerleştik fakat ilişkimiz yürümedi. Bu benim için kabullenmesi zor bir yenilgiydi fakat hayatıma devam etmem gerekiyordu.”

“Özgür olmaya çalışıyordum fakat kaybolmuş hissediyordum. Kendimi değersiz hissediyordum. Uyuşturucu ve alkol batağına saplandım. Bir çok insanı kaybettim. Yine de kendimi bir şekilde çekip çıkardım ve işleri yoluna koydum. Fakat yıllarımı boşa harcamıştım, 29 yaşındaydım.”

“Her şeyi düzene koymuştum, uyuşturucu ve zararlı alışkanlıklar geride kalmıştı. Bir akşam tam yatmak üzereyken kız kardeşimden bir Facebook mesajı aldım. Kendisi ile ara ara konuşuyor ve görüşüyorduk. ‘Birisi sana ulaşmaya çalışıyor’ yazıyordu ve bir de link eklemişti.”

“Linkteki adam adımı, doğum tarihimi, doğum yerimi belirtmişti. Bu adam beni arıyordu. Sonradan öğrenecektim ki bu kişi yıllardır görmediğim babamdı.”

“Yatağımdan fırladım, ev arkadaşımın yanına gittim, birinden fikir almam lazımdı. Ne diyecektim? Cesaretimi topladım ve Facebook’tan mesaj attım. Linkteki paylaşımın üzerinden üç yıl geçmişti ama şansımı denemek zorundaydım.”

“Anında cevap verdi ve ikimiz de karşımızdaki kişinin aradığımız kişi olduğundan emin olduk. Durumu beni evlat edinen aileye aktardığımda ise şok oldular.”

“Bir hafta boyunca mesajlaştık, gözüme uyku bile girmiyordu. Sonunda ailem seyahat için biletleri ve kalacak bir yer ayarladı. Geçtiğimiz Şubat Glasgow’a gittik.”

“Uzun süredir İskoçya’ya gelmemiştim. Aksanı duyunca aklıma öz annem geldi. Buluşmadan önce kısa bir FaceTime yapmıştık. Buluşmadan önce gay olduğunu ve hayal kırıklığına uğramamı istemediğini söyledi. Benim de gay olduğumu öğrenince şok oldu fakat bu durum anında bir rahatlık yarattı.”

Darren, ilk anki gerginliğin birer içkiden sonra çözüldüğünü belirtiyor.

“Arayı kapattık. Uzun süredir beni aradığını fakat evlat edinildiğimi bilmediğini söyledi. Beni sonsuza kadar kaybettiğini, fakat asla bizden bahsetmeyi bırakmadığını da.”

“Sonrasında teyzemle amcamla ve kuzenlerimle tanıştım. Sonunda geldiğim yeri, öz ailemi gördüğüm için çok mutluydum. Bu anı kelimelere sığdırmak çok güç. Mutluluk, üzüntü, anılar, her şey vücudumda o kadar yoğun gerçekleşiyordu ki.”

“Sonrasında bir bara gittik ve bir an geldi, şunu düşünmeden edemedim: ‘Kaç kişi gay babasıyla gay barda takılabilir ki?'”

“İkinci ailemin yanına döndüğüm zaman gözyaşları içinde olan biteni anlattım. Benim için çok duygusal bir gündü. Sonraki gün hep beraber buluşup kahve içtik. Öz babam ikinci ailemle tanışmaktan çok korkuyordu fakat onlara bir minnet borcu olduğunu da biliyordu.”

“Her şey çok iyi gitti fakat yaşananların etkisinden bir kaç hafta daha çıkamadım. Hayatımda ilk defa tüm parçaların birleştiğini hissediyordum.”

“Sonrasında o da beni ziyarete geldi ve arkadaşlarımla tanıştı. O’nu arkadaşlarımla tanıştırırken hissettiğim gururu tarif edemem. Tüm bunların sadece benim değil, iki ailem için de çok zor olduğunu da biliyorum. Benim için bir seçim yapmak söz konusu asla olamaz. İki ailemi de çok seviyorum.”

“Şimdilerde ise hayat daha normal ve her şey doğal akışına dönmüş durumda. Özgüvenim hiç bu kadar yüksek olmamıştı. Sonunda kendimi tamamlanmış hissediyorum.”

“Beni seven ve olduğum gibi kabul eden bir ailem var, geçmişimle barıştım, zor ve acı verici olsa da her şey iyi bir noktaya bağlandı.”

“Öz annemin durumu belki de olabileceğinin en iyisi değil ama onun da elinden geleni yaptığını düşünmekten başka bir şansım yok.”