‘Dayaklarına Bile Dayandım Çünkü Seviyordum..’

Kötüye giden bir ilişkiden kaçış

Çocukluğunda ve 20’lerin ortalarına doğru Jase oldukça güvensiz biriydi. Babası, Jase 6 yaşındayken öldü ve onun önünde bir erkek rol modeli yoktu. Ayrıca, eşcinsel olma şartlarına da uymaya çalışıyordu.

Jase’in yılları hızlı ilerledi. Tanıştığı ilk erkek Jason, onun tek gerçek aşkı oldu.

Ama ne yazık ki, balayı sona erdi. Jase benlik saygısını tamamen kaybetmişti, bu yüzden Jason’ın davranışlarının bir sevgi gösterisi olduğunu düşündü.

Erkek arkadaşı ne yaptı? Jase’i ailesi ve arkadaşlarından izole etti.

Sonra sözlü taciz başladı, ‘Zayıfsın. Gerçek bir erkek gibi davranmıyorsun. Kimse böyle bir erkek istemez!’

Bu taciz günden güne arttı, yerini tehdide bıraktı. Jase bir dolabın içinde ölü, hava geçirmez şekilde mühürlenmiş gibiydi. Sonra, duygusal ve zihinsel istismarlar başladı. Maalesef, bu döngü aylarca sürdü.

Sonunda Jase çantalarını topladı.

Jason’ın tepkisi mi? intihar. Neyse ki, girişim başarısız oldu.

Ancak, bu acı veren ilişkiyi bitirmekten vazgeçti. Niye? Hala J’yi seviyordu. Kendisini de bu durumdan sorumlu hissetti.

Daha da kötüsü Jase, gerçekten daha iyi yapamayacağına inandığı için J’den dayak yemeye başladı.

J, Jase’e düzenli olarak saldırıyordu. Jase, darbeleri bir balyoz gibi hissettiğini söylüyor.

Neyse ki, Jase kritik bir yara almadı ve polis kayın biraderi, büyük kaçışını gerçekleştirmesine yardımcı oldu. Ardından terapi, iyileşmesine ve tamamen cinsel yönelimini benimsemesine olanak sağladı.

Ulusal Şiddet Karşıtlığı Programları Koalisyonu’na göre, yakın partner şiddeti ve istismarı, bir eşin (istismar eden veya suçlu olan) bir başka kişiyi (mağduru) kontrol etmesi şeklinde bir davranış biçimi.

Araştırmalar, LGBT bireylerin daha büyük bir yüzdesinin, daha önce düşünüldüğünden daha şiddetli bir ortak korku yaşadığını öne sürüyor. Her yıl, 50.000 ile 100.000 lezbiyen (veya daha fazla) ve 500.000 (veya daha fazla) eşcinsel erkek şiddet görmüş ve yaklaşık dörtte biri, LGBT ilişkilerinde bir şekilde sözlü şiddet durumları yaşanmış.

Psikolog ve yazar olan Jeanne Segal ve Melinda Smith’e göre, ‘Aile içi şiddet ve istismar yalnızca bir amaçla kullanılmaktadır, sizi tamamen kontrol altına almak. Sevgiyi kötüye kullananlar korku, suçluluk, utanç ve yıldırıcılık ile yıpratmak ve kontrolü altına sokmak için kullanırlar. İstismar eden kişi sizi tehdit edebilir, sizi incitebilir veya etrafınızdaki kişilere zarar verebilir. Sonuçta, bu davranışlar asla kabul edilemez. Değerli, saygın ve güvende hissetmeyi hak ediyorsunuz.’