Iquitos sokaklarında sıcak, sis ve sersemletici moto-arabalar arasında yürürken, şehirde bir "kraliçe topluluğu"nun olacağını hayal etmek zor. Iquitos, esasında edepsiz, gürültülü ve yarım milyondan fazla tahmini bir nüfusa sahipken sadece uçak veya tekne tarafından erişilebilir durumda. Loreto bölgesinin Perulu Amazon'unda bulunan Iquitos, gay hedefinden çok uzakta gibi hissediliyor. Ancak Ivitos'un kuir sahnesi, ülkeye tamamen adanmış …
Gay Amazonia’nın Gizemi!
Iquitos sokaklarında sıcak, sis ve sersemletici moto-arabalar arasında yürürken, şehirde bir “kraliçe topluluğu”nun olacağını hayal etmek zor.
Iquitos, esasında edepsiz, gürültülü ve yarım milyondan fazla tahmini bir nüfusa sahipken sadece uçak veya tekne tarafından erişilebilir durumda.
Loreto bölgesinin Perulu Amazon’unda bulunan Iquitos, gay hedefinden çok uzakta gibi hissediliyor. Ancak Ivitos’un kuir sahnesi, ülkeye tamamen adanmış ilk seyahat rehberi olan Peru’ya Rough Guide’ı yazan İngiliz yazar Dilwyn Jenkins’e göre, Peru orman kasabası için alışılmadık derecede aktif.
Etrafımıza baktığımızda, eşcinsel bir tablo olduğuna dair bir işaret yok.
Şehir tarihinde kuir kültürüne dair bir kanıt yok, tek istisna dışında. Rubber Boom’dan sonra, 1870’lerde Iquitos ön plana çıktı. Kauçuk baronlar için müreffeh bir zaman, ancak yerel kabileler olan ve köken olarak Yerli-İspanyol kökenli avcılar için köle olarak çalışanların oranı çok daha düşüktü. Roger David Casement, Putumayo Kızılderililerinin kötü muamelesini 1910 ve 1911 yıllarında araştırmakla görevlendirildi. Birçok aşamada başarılı olmasına rağmen, Casement daha sonra siyasi nedenlerden dolayı asıldı ve günlükleri halka sızdırıldı ve onun homoseksüel olduğu iddia edildi.
Jenkins’e göre, LGBT kişilerin başlıca akını, 1980’lerin ortalarından 90’lı yılların başlarına kadar topluma yönelik terörizmden kaçmak içindi. Tam olarak nereden kaçma olduğu Jenkins’in kitabında işleniyordu, muhtemelen orman bölgesinden geldiler ve bu süre zarfında hükümetin elindeki zulümlerle ve Sendero Luminoso ve Movimiento Revolucionario Túpac Amaru (MRTA) gibi gerilla gruplarıyla yüz yüze görüştüler. Eşcinsel, transeksüel insanlar ve hayat kadınları kaçırıldı, infaz edildi ve bazı durumlarda sakat bırakıldı. Buna, 31 Mayıs 1989’da Tarapoto’da sekiz transeksüel kadının öldürülmesi de dahildi. Bu günümüzde Transfobiye ve Peru’daki homofobiye karşı ulusal bir gün haline geldi.
LGBT topluluğuna yönelik terör kanıtları belgelendi.
Peru LGBT aktivisti George Hale, Cinsel Sağlık ve Üreme Sağlığı Teşvik ve Savunma Merkezi (PROMOSEX) kurucu müdürü ve bu göç hakkında hiçbir şey bilmediğini söylüyor;
“Dağlardan bazı insanlar ormana gelebilir belki. Fakat insanların çoğu kıyıya, Lima’ya, Arequipa’ya, Piura’ya terörden kaçmak için geldi. Belki bazıları ormandaydı, ancak terörizm de ormandaydı. Loreto’ya ya da o yerlere gerçekten gideceklerini sanmıyorum çünkü teröristlerin de orada olduğunu biliyorlardı.”
Danny Corzo tarihle ilgili şu açıklamaları yaptı;
“Aslında tarih hakkında çok fazla bilgimiz yok.”
Corzo, Cusco’daki LGBT gençlik örgütü K’uychi Ayllu’dan eğitim ve siyaset sanatı ile cinsel ve üreme haklarını teşvik eden bir temsilcidir.
LGBT topluluğunun belirsiz tarihi, Iquitos’u daha efsanevi hale getirirken, Corzo, Jenkins’in kuirlerin Iquitos’a kaçtıklarını doğruluyor. Bunu bir rapordan değil ağızdan, kaçan insanlardan ya da bunu yapan kişileri tanıyan insanlardan bildiğini iddia ediyor.
Revoredo, her ilçenin kendine özgü eşcinsel kulüpleri olan gay alanına sahip olduğunu açıklıyor.
Gece olmaya başlayınca, kraliçeler, Copacabana adındaki gay barda görünür hale geldi. Bar, Google haritalarında görünmüyor ancak 770 beğenili bir Facebook sayfası var.
Müşteriler çoğunlukla 20li ve 30lu yaşlardaki erkeklerden oluşuyor.
Iquitos’taki bir LGBT STK’nın yöneticisi olan TSANWA’nın yöneticisi Claudio Ampuero’ya göre, kentteki en büyük sorun, gay ve trans bireylerin herhangi bir hastalık ihtimaline karşı yeterli seks eğitimine sahip olmamaları. Düzgün cinsellik eğitimi olmadan, toplum kendisini korumanın tüm yollarını öğrenmemektedir.