Homofobik Bir Eşcinsel Komedisi Mi?

“Vavien” sayesinde ilgi odağı olan Engin Günaydın, bu sefer ise hem senarist hem de başrol oyuncusu olarak karşımızda. “İçimdeki Ses” oldukça yaratıcı görünen bir fikri “hayal mi, gerçek mi” çıkmazına sıkıştırıp “ezberbozan” bir hale getiriyor. Günaydın’ın iyi yazdığı ve komik espriler keyifli anlar yaşamamıza sebep oluyorken, Ersin Korkut filmin komedi dozunu iyiden iyiye yükseltiyor. Rakiplerinin olmayan seviyesi sayesinde 2015’in ilk üç ayının en göze batan komedilerinden biri haline gelen “İçimdeki Ses”in DVD’si bu hafta raflarda yerini aldı.

O sahnede bile bizi yüzyüze bırakan gerçekçilikle ilgili problem, plansızlık görmezden gelinebilecek ölçüde değil. Projenin gey veya biseksüel gibi görünen birinci karakteri, onun oldukça tutucu annesi ve her zaman seks ile ilgili imada bulunan metres arasında mekik dokuması oldukça ilginç bir etkileşime sebep oluyor. İşin doğrusu eşcinselliğe “göz kapaklarını boyaması”, “garip şekilde gülmesi” ya da “Zeki Müren taklidi yapıyor” benzeri mesnetsiz durumlardan yaklaşmaya çalışan “İçimdeki Ses” oldukça uzun bir süre homofobik olmayı da başarıyor.

Sürekli Hollywood’un tutucu işlerini, eşcinsel komedilerini hafızalarda yeşertiyor. Ancak muhafazakar annenin böyle bir Beyoğlu’nda olması da hiç gerçekçi değil. Bu “tipler”in faraza bir şekilde planlanmasını anlamak mümkün ancak Kadıköy’de çıkan dönüştüğü rüyadan uyanması benzeri hamleler bir “plan” olsa tutabilirdi.