Levi’s’tan Evsiz LGBT’lere Muhteşem Destek!

Birçok LGBT, sevdiklerine açıldıklarında ya ayrımcılıkla ya da sokağa atılma riskiyle karşı karşıya kalıyor. Sırf kendileri oldukları için en yakınları ve en sevdikleri insanlar tarafından reddedilebiliyorlar.

Fransa’da Le Refuge, reddedilen her LGBT’ye kucak açıyor. Son 16 yıl boyunca organizasyon, 18-25 yaşları arasında homofobi ve transfobiye uğramış gençlere, hayatlarını baştan inşa edebilmeleri için duygusal ve psikolojik destek vermenin yanı sıra onlara rehberlik ediyor ve geçici bir konaklama yeri sağlıyor.

Biyolojik ailesi tarafından reddedilip ihmal edilen ve intihara meyilli gençler, burada kendilerine bir aile buluyor.

Bu yaz Levi’s, Le Refuge ile işbirliği yaptığı kampanyada uzun süredir desteklediği kuir haklarına verdiği desteği, onlarla beraber bu serüvende olan LGBT gençleriyle kutlayarak devam ettirdi.

Örneğin Nathan kendisinin cinsel yönelimini ailesine açıkladığında daha 15 yaşındaydı. “Annem beni üç yıl önce terk etti ve bir yıldır babamla iletişime geçmedik.” Diyor.

Arkadaşları, Nathan’a ülke genelinde 19 delegasyonu olan Le Refuge’dan bahsettiğinde hayatı değişti.

“Kaos gibiydi. Kalacak bir yerim, yiyecek yemeğim yoktu. Yaşamak için hiçbir nedenim yoktu.” Diye anlatıyor.

“Le Refuge bana hayat amacı verdi. Onlar benim seçilen ailem. Biz, birbirimiz içiniz ve konuşabileceğimiz bir ailemiz var.”

Topluluğunu korumak için mücadele eden ve diğer topluluk üyelerini cesaretlendiren 18 yaşındaki Nathan, “Yedi kez düşersen sekiz kez ayağa kalkman gerekir.” Diyor.

Le Refuge yoldaşlarından Raphael, yerel bir barda yaşanan homofobik saldırı sonucu yaralanmasından sonra, dernek karargahının bulunduğu “Cameroon for Montpellier”dan kaçtı.

“Bara palayla gelen insanlar tarafından kolumdan bıçaklandım. Bana ‘Ülkemizde ibne istemiyoruz, hepinizi öldüreceğiz!’ diye bağırıyorlardı.”

26 yaşındaki futbolcu Raphael, Le Refuge’a ulaşmadan birkaç ay önce, sığınmak için Fransa’ya, şunları diyen erkek kardeşinin yanına kaçtı: “Eşcinsel olduğunu bilseydim seni evime almazdım.” ve orada aylarca evsiz yaşadı.

“Daha önce intihara meyilli olmama ve birkaç kez intihar girişiminde bulunmama rağmen bana yaşama olan inancımı ve isteğimi geri verdiler. Beni ben olduğum için seven ve destekleyen bir aile buldum. Her fırtınadan sonra elbet güneş açar.”